۲۲ خرداد نزدیک است. بار‌ها از خودم پرسیدم چرا کار این رژیم خون خار رأ همان روز تمام نکردیم. آن سیل خروشان ، آن مردم جان به لب رسیده مگر نمیتوانستند همان روز کاری بکنند ؟ ولی بعد‌ها به این نتیجه رسیدم چه خوب شد آن روز کار تمام نشد ، چون اگر تمام میشد چهرهٔ کثیف این حکومت هنوز برای خیلی‌‌ها نمایان نشده بود، هنوز کهریزک‌ها به وجود نیامده بود و هنوز بعضی‌‌ها به فکر اصلاح بودندو هنوز قشری از مردم گوش به فتوای علما. به راستی این علما که دم از دین و مذهب و کرامت انسان‌ها میزنند چرا همچنان خفخان گرفته‌اند ؟ خوشحالم از اینکه راه طولانی بی آبرو کردن این ضحاکان طولی نکشید و ناراحتم از اینکه در این راه جوانانمان به خاک و خون کشیده شدند. مبادا فکر کنند ما ندا‌ها و سهرابها را از یاد بردیم . خون بهائی شهدای ما خون سیاه و کثیف این اهریمنان است. پس بیاییم بار دیگر فریادی به بلندای دماوند سر دهیم. بار دیگر این سیل خروشان پا میدان میگذارد فقط با این تفاوت که این بار دیگر زود نیست. پس قرار ما ۲۲ خرداد روز سبز ملی از انقلاب تا آزادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر