پایان عاشورا و نقطه عطف دیگری در مسیر جنبش آزادی خواهی‌ ملت ایران

یک بار دیگر به خیابان‌ها آمدیم تا همبستگی‌ و همدلی خود را به جهانیان و به خصوص به دیکتاتور حاکم بر سرزمین اهورایی ایران نشان دهیم.

صحنه‌های تلخ و شیرین یک به یک از جلوی دید همگان گذشت ، شهادت هموطنانمان ، ترحم به نیروهای ضد شورش و جلوگیری از ضرب و شتم آنها توسط شیر زنان ایرانی‌ از جمله این صحنه‌ها بود

داریم به کجا میرویم ، کاری که امروز کردیم دفاع از خود نبود بلکه حمله به سوی دشمن بود . مگر قرار ما این نبود که تمام تظاهرات ما به دور از خشونت باشد ، مگر همهٔ ما به صلح آمیز بودن این جنبش ایمان نداشتیم ؟

پس چه شد ؟ از آن جایی‌ که این موج را سر باز ایستادن نیست میترسم ، میترسم چون می‌دانم ما دیگر عقب نشینی نخواهیم کرد و اگر حکومت هم این گزینه را مد نظر نداشته باشد هرج و مرج و درگیری و خون و خونریزی بزرگی‌ در پیش است . بیائید مثل همیشه هوشیار باشیم، باید به فکر چاره باشیم.

بدانیم این ضحاکان وقتی‌ بخواهند بروند همه چیز را نابود خواهند کرد، پس بیائید از همین الان به فکر روز بعد از پیروزی باشیم.  .